Praca, praca, praca

Od ostatniego posta minęło sporo czasu, sporo także zmieniło się w naszym życiu. Zacznę od ważnej sprawy, a mianowicie chciałabym bardzo podziękować Wam za tak liczny odzew na temat Vivata i jego sierści :) ponieważ parę osób pytało mnie co robię, aby otrzymać taki efekt za jakiś czas zrobię post o pielęgnacji sierści w teorii i praktyce.

Wracając do głównego tematu myślę, że warto byłoby trochę nadgonić zaległości.

Zacznę więc od posłuszeństwa i chęci do pracy. Jest świetnie! Ostatnio trochę siedziałam w domu, więc zaczęłam ponownie uczestniczyć w spotkaniach na polance. Obecnie jesteśmy na etapie zabawy z siedmiomiesięczną munsterlanderką, ale Vivatowi to w zupełności wystarczy. Potrafią razem biegać przez godzinę, po czym w domu jest spokój jak nigdy.

Rewelacyjną pracę Vivata w domu powoli przenoszę na pracę w terenie, na różnych polankach, przy różnych rozproszeniach. Motywatorem dalej zazwyczaj są smaki, aczkolwiek powoli z nich rezygnuję. Vivat znacznie bardziej się słucha, ładnie jest skupiony na mnie przy rozproszeniach, zaczyna rewelacyjnie współpracować. Utrwalamy stare komendy i próbujemy znaleźć coś nowego. Na razie jest dobrze. Krótki i w sumie nieco  bezsensowny post, ale obiecuję, że wkrótce bardziej przyłożę się do pisania :)

Pozdrawiamy i dziękujemy za liczne odwiedziny :)